Dylatacje podłogowe

Fugi między płytkami ceramicznymi to rodzaj dylatacji. Są wykonywane podczas układania okładziny, ponieważ te, rozszerzają się i kurczą, co jest zjawiskiem naturalnym. Brak przerw technologicznych, na skutek zmiany temperatury i wilgotności groziłoby niemożnością skompensowania ruchów podłoża i okładziny, co w konsekwencji przyczyniałoby się do powstawania samoistnych pęknięć. Oprócz spoin, gdy ułożona okładzina np. płytki mają zbyt dużą powierzchnię, konieczne jest utworzenie nieco większych przerw technologicznych z zamontowanymi profilami z wkładką elastyczną. Ich zadaniem jest podzielenie podłogi na mniejsze pola pochłaniające naprężenia podłoża i płytki. Tego rodzaju spoiny, zwane dylatacjami, obejmują jedynie grubość ułożonaj płytki. To samo dotyczy każdego rodzaju materiału, który jest układany, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Każdy materiał ma swoje własne właściwości fizyczno-mechaniczne, dlatego należy właściwie zaprojektować rozmieszczenie dylatacji.

Asortyment dostępnych złączy dylatacyjnych jest bardzo szeroki, a wybór profilu nie jest skomplikowaną decyzją. Wszystko zależy od rodzaju podłogi (materiału, wysokości i formatu okładziny, szerokości spoin, właściwości klejów i zapraw) oraz przeznaczenia. Dla przykładu, podłoga wewnątrz budynku przeznaczona dla ruchu pieszego: jeśli układane są płyty z 2-milimetrową szczeliną i być może, klejem o niewygórowanych parametrach, wówczas należy zdecydować się na aluminiową spoinę z wkładką EPDM, dość szeroką, bliższą 12 niż 5 mm, na przykład Coflex CB. Natomiast przy mniejszych formatach płytek, z klejem i podłożem o wysokich parametrach, można uwzględnić profil wykonany z PVC, taki jak Coflex CAJ i pozostać bliżej 5 mm szerokości. W przypadku układania marmuru, dla którego istnieje potrzeba wygładzenia podłogi należy wybrać spoinę Coflex CTL, dostępną w różnych materiałach i z wkładką w różnych kolorach.